Her gün kokladığın koku ama söyleyemediğin, gördüğün yüz ama dokunamadığın, gördüğün el ama tutamadığın.
Bazen aşk bu demektir.
Dokunamamak. Söyleyememek. Sadece bakmak.
O bilmese de dakikalarca kokusunu içinin en dip yerine gömmek.
O bilmese de saatlerce onu düşünüp gülüşünü, bakışını, kokusunu düşünmek.
Söylediği her cümleyi tekrar tekrar hatırlamak.
Bazen öyle güzeldir aşk.
Bilmeden, dokunmadan, söylemeden...
